Wyróżniamy trzy sposoby montażu stolarki: montaż podstawowy z zastosowaniem ocieplenia z pianki poliuretanowej(lub taśmami rozprzężnymi), montaż rozszerzony z ocieleniem pianką poliuretanową i dodatkowo z uszczelnieniem taśmami paroszczelnymi i paroprzepuszczalnymi od strony zewnętrznej oraz tzw. ciepły montaż stolarki w warstwie ocieplenia. Przy montażu należy zawsze zastosować systemowe listwy progowe (podokienne) celem eliminacji mostka termicznego. Okna przesuwne zawsze montować na systemowych konsolach lub belkach montażowych, z uwagi na znaczną wagę stolarki oraz ograniczoną możliwość regulacji skrzydeł. Drzwi balkonowe – tarasowe standardowo wykonać z progiem, który gwarantuje szczelność, szczególnie tam gdzie są one narażone na silne działanie wiatrów z opadami deszczu. Montaż drzwi balkonowych z listwą progową zamontowaną do konstrukcji stropu.
Pomiar okna na budowie
Przy wymiarowaniu otworów okiennych dokonywać pomiarów w trzech poziomach – góra – środek wysokości i dół oraz w trzech pionach na bokach i w środku szerokości. Dokonywać również pomiaru przekątnych. Dopuszczalna odchyłka wymiarowa otworu wynosi 15 mm w pionie i poziomie oraz 8 mm w przekątnych. Określając wymiary okien bezwzględnie mieć na uwadze wymagane minimalne luzy dylatacyjne. Przy oknach z węgarkiem oraz przy wymianie starych okien drewnianych zastosować specjale profile poszerzające celem zachowania wymaganych szczelin dylatacyjnych.
Konsekwencje błędów
- Wbudowywanie zbyt dużych okien w stosunku do wielkości otworu skutkuje brakiem koniecznych luzów dylatacyjnych potrzebnych do kompensacji naprężeń powodowanych zmianami temperatury, co doprowadza do zakleszczania i wyginania ram ościeżnic i skrzydeł. Często skutkiem tej wady jest też brak możliwości prawidłowego zamontowania parapetów. Ustawienie okna na styk z ościeżem uniemożliwia wykonanie prawidłowego uszczelnienia połączeń, co doprowadza do przemarzania ścian i połączeń.
- Wykonanie okna zbyt małego w stosunku do otworu powoduje, że dyble lub kotwy montażowe poddawane są większym momentom zginającym, co powoduje przemieszczanie okna powodujące rozszczelnienie połączeń na stykach. W konsekwencji zamontowane okno w krótkim czasie ulegnie trwałym odkształceniom.
- Nadmierna ilość pianki montażowej przy za małym oknie może doprowadzić do trwałych odkształceń profili i brakiem możliwości właściwego użytkowania okien. Przygotowanie otworu montażowego.
- Przed osadzeniem okna należy staranne oczyścić mur ze starego materiału uszczelniającego, zwietrzałego tynku, gruzu i pyłu. Większe ubytki muru należy wyrównać tynkiem lub przy pomocy sprężystej gąbki paroprzepuszczalnej. Skatowania lub drążnia elementów murowych należy uzupełnić umożliwiającego należyte uszczelnienie stolarki. Dla właściwego przylegania pianki lub taśmy rozprężnej podłoże należy zawsze zwilżyć wodą lub zagruntować w przypadku mocno zabrudzonych powierzchni.
- Pozostawione resztki zaprawy mogą się poluźnić i spowodują powstanie szczelin pomiędzy ościeżem a ościeżnicą. Pianka montażowa nie będzie dobrze przylegać do takiego nieoczyszczonego podłoża, wskutek czego przestrzeń wokół okna nie będzie szczelna.
Osadzenie okna
W pierwszej kolejności do ościeżnicy przykręcamy listwę parapetową, która ułatwia zamocowanie parapetów zewnętrznych i wewnętrznych. Ramę należy dokładnie wypoziomować – zarówno w pionie jak i w poziomie stabilizując ją przy pomocy klinów. Dopuszcza się późniejsze pozostawienie plastikowych klocków pod poziomym dolnym profilem ramy przy montażu dużych konstrukcji okiennych białych pod warunkiem że szerokość klocków podporowych wynosi co najwyżej ¾ szerokości profilu ościeżnicy.
Okno do ściany przytwierdza się przy pomocy kotew (elementów montażowych w postaci pasków blachy krótszych od ścian, przykręcanych dwoma śrubami) lub dybli (dużych śrub przechodzących bezpośrednio przez ościeżnicę). Pierwszy kołek mocujący kotwę do muru należy przykręcić do muru poprzez otwór w kotwie znajdujący się jak najbliżej profilu ościeżnicy. Mocowane okien w progach zawsze wykonać kotwami progowymi, a nie dyblami. Przy stosowaniu kotew progowych nie przewierca się ram okien i nie ma zagrożenia wciekania wody opadowej w ramy i pod ramy przez przewiercone otwory. Wkręty dociągać równomiernie, aby nie powodować naprężeń w ramach ościeżnic. Kotwy przykręcić do profili za pomocą wkrętów samo-gwintujących. Drzwi wejściowe ( jedno i dwuskrzydłowe ) ze względu na znaczne masy ich skrzydeł oraz częste ich otwieranie i powstające z tego powodu znaczne obciążenie ramy, montować bardzo starannie i tylko i wyłącznie na dyble co zagwarantuje ich poprawne i trwałe działanie.
Schemat prawidłowego rozmieszczenia punktów mocowań
Niewłaściwa odległość mocowań od naroży może doprowadzić do rozrywania miejsc w których zgrzewane są ramy ościeżnic okna.
A – odstęp pomiędzy punktami mocowania. max .600 mm
E – odstęp od narożnika wewnętrznego kształtownika min. 150 mm dla okien białych i 250 mm dla okien kolorowych
P – odstęp od krawędzi słupka min. 150 mm dla okien białych i 250 mm dla okien kolorowych
W przypadku konieczności zamontowania okna w zewnętrznej warstwie ocieplenia budynku stosujemy montaż na systemowych konsolach i wspornikach do montażu okien. Montaż taki pozwala na osadzenie okna w warstwie docieplenia w jednej linii z licem muru lub na odsadzenie okna od lica muru na pewną odległość (maksymalnie 80 mm od lica muru – zależnie od zastosowanego rodzaju konsol).
Drzwi przesuwalne podczas montażu powinny zostać wsparte systemowymi konsolami montażowymi, które pozwalają odpowiednio wypoziomować próg i zapewniają stabilność drzwi, co jest szczególnie ważne przy tak dużych gabarytach. Odpowiednie wypoziomowanie progu to kluczowa kwestia przy montażu. Brak poziomu spowoduje niedomykanie się drzwi oraz nieszczelność konstrukcji.
Konsekwencje błędów
- Nietrwałe połączenie okna z murem powoduje uszkodzenia i nieodwracalne deformacje okien oraz uszkodzenia ościeżnic.
- Przy braku listew progowych w dolnej części okna nie ma możliwości wykonania trwałego uszczelnienia styku okna z parapetem. Montowanie parapetu zewnętrznego do ramy okna, a nie pod ramę okna, w krótkim okresie czasu spowoduje przecieki wody opadowej pod ramę okna, a następnie do pomieszczenia.
- Okna nie należy montować jednocześnie do ściany (u dołu) i konstrukcji dachu nieustannie odkształcającego się pod wpływem obciążenia i zmian temperatury i wilgotności. Może to powodować zmianę geometrii okna, a z upływem czasu również problemy z jego otwieraniem i zamykaniem. Konsekwencją takiego montażu bywa niejednokrotnie zniszczenie zarówno okna, jak i wykończenia wokół niego.
- Okna nie należy montować jednocześnie do ściany (u dołu) i konstrukcji dachu nieustannie odkształcającego się pod wpływem obciążenia i zmian temperatury i wilgotności. Może to powodować zmianę geometrii okna, a z upływem czasu również problemy z jego otwieraniem i zamykaniem. Konsekwencją takiego montażu bywa niejednokrotnie zniszczenie zarówno okna, jak i wykończenia wokół niego.
- Zamontowanie stolarki bez odpowiedniej ilości klocków podporowych albo kotew progowych, a także osadzenie okna bezpośrednio ramą okna na podłożu może być przyczyną pionowych ruchów okna, odkształcenia ram i skrzydeł, oraz pękania tynku. Przez szczeliny powstałe w tynku rozpoczyna się wnikanie wilgoci w styk okna z murem. Zamontowanie okna bezpośrednio na podłożu powoduje dodatkowo brak możliwości wykonania uszczelnienia pod ramą i wypoziomowanie okna.
- Zastosowanie łączników wyłącznie z boków okna, powodują poprzeczne ruchy okna, prowadzące do odkształcenia dolnej i górnej ramy ościeżnicy. Niszczy się również uszczelnienie styków okna z murem, co objawia się powstawaniem pęknięć na powierzchni tynku.
- Niewłaściwa odległość kotew lub dybli od naroży może doprowadzić do rozrywania miejsc, w których zgrzewane są ramy ościeżnic okna.
Uszczelnianie
Okna można uszczelniać dwuczęściową taśma rozprężną z impregnowanego tworzywa poliuretanowego do ciepłego montażu okien lub pianką montażową. Po zamocowaniu okna przestrzenie pomiędzy ścianą, a ościeżnicą musimy wypełnić poliuretanową pianką montażową. Utwardza się ona pod wpływem wilgoci, dlatego zaleca się wcześniej zwilżyć mur wodą – na przykład za pomocą spryskiwacza. Gdy zastygnie, odcinamy jej nadmiar, wyjmujemy wcześniej włożone kliny, a luki wypełniamy ponownie pianką. W celu ustabilizowania okna w płaszczyźnie muru pozostawiamy jednak na stałe te kliny, na których okno stoi oraz boczne znajdujące się w jego górnej części na wysokości zawiasów. Piankę spryskujemy wodą aby się szybciej utwardziła i nie przyrastała nadmiernie.
Co ważne, pianka montażowa – wbrew swojej nazwie stanowi tylko izolację termiczną. Nie służy więc do mocowania okna – funkcję tę pełnią kotwy lub dyble. Poza tym na skutek długotrwałego działania wilgoci może się ona wykruszać. Dlatego od strony pomieszczenia połączenie okno – mur należy zabezpieczyć materiałami o właściwościach paroszczelnych – folią lub silikonem. Stolarkę można dodatkowo uszczelnić foliami przed możliwością dostania się wilgoci. Zewnętrzna warstwa folii lub fartuchów z EPDM zapewnia dokładne uszczelnienie przed opadami deszczu, wiatrem oraz dzięki swojej elastyczności zapewnia lepszą szczelność w skrajnych temperaturach. Wewnętrzna warstwa folii ma zabezpieczyć środkową warstwę izolacyjną przed przenikaniem wilgoci z wnętrza budynku, dzięki czemu zachowa ona dłużej swoje właściwości termoizolacyjne.
Uzupełnieniem technologii ciepłego montażu jest zastosowanie tzw. „ciepłego parapetu”. Jest to specjalna, wytłoczka z tworzywa sztucznego (twardego polistyrenu ekstrudowanego XPS lub styropianu technicznego EPS). Dzięki dopasowaniu do wybranego parapetu i samego okna doskonale izolują i uszczelnią przestrzeń pod oknem.
Konsekwencje błędów
- Wypełnienie szczeliny wokół okna zbyt małą ilością pianki powodują tworzenie się pustek powietrza, a zatem – mostków termicznych.
- Zbyt obfite wypełnienie szczelin między murem a oknem, może bowiem doprowadzić do deformacji profilu okiennego.
- Wady uszczelnienia można też spowodować, zbyt wcześnie rozpoczynając obróbkę pianki montażowej – jeszcze przed jej całkowitym wyschnięciem. Taki pośpiech może doprowadzić do zmniejszenia objętości warstwy izolacyjnej, a przez to – pogorszenia skuteczności uszczelnienia.
- Jeśli pozostawi się piankę bez zabezpieczenia na dłuższy czas, to promienie słoneczne zniszczą jej strukturę i spowodują jej wykruszanie się. Dlatego ważne jest to, by w miarę szybko wykończyć elewację.
Uszczelnianie
Dopiero na koniec zakładamy skrzydła, klamki, odwodnienia, regulujemy okucia usuwamy folię ochronną oraz sprawdzamy czy okno funkcjonuje poprawnie. Miejsce styku okna ze ścianą możemy od wewnątrz zakryć tynkiem, płytą gipsowo-kartonową lub listwami maskującymi.
Zajmujemy się sprawami budowlanymi od lat. Znamy urzędników, ich podejście i wiemy jak z nimi rozmawiać. Papierologia również nie ma przed nami tajemnic.
Jeśli planujesz budowę domu, to…
